Hiljadu reči o Mileni Dravić

Milena Dravić je pre pedeset i sedam godina odglumila svoju prvu ulogu u crno-belom filmu “Vrata ostaju otvorena”, 1959. godine. Češki režiser František Čap joj je tada pružio priliku da se pokaže u ulozi Marije, Petrove sestre, a film je sniman po scenariju Vladimira Paskaljevića.

To je bio prvi korak u, kako se posle pokazalo, maestralnoj karijeri ove glumice, a u taj magični svet je ušla sa petnaest godina.

Tri godine kasnije, 1962. godine, Milena dobija priliku da glumi Ranku u filmu “Prekobrojna”, a koji je režirao Branko Bauer. Uloga u ovom filmu donela joj je i “Zlatnu arenu” na filmskom festivalu u Puli, a s njom je i počela njena, zlatom obeležena, karijera. Nakon ove nagrade, kako sama kaže, postala je profesionalac.

Drugu “Zlatnu arenu” dobila je za ulogu krojačice koja se pridružuje partizanskom biciklističkom bataljonu u filmu “Biciklisti”, reditelja Puriše Đorđevića.

Čak i na ljubavnom planu, Milena je volela da eksperimentiše pa je pre tridesete iza sebe imala već dva braka. Treća sreća stigla je tamo gde je imala sreće i na profesionalnom planu – kroz glumu. Upoznala je ljubav svog života na snimanju filma “Horoskop”. Ona i Dragan Nikolić su uskoro postali najpoznatiji glumački par na području Jugoslavije, a ljubav je potrajala do Draganovog poslednjeg daha, skoro pedeset godina.

Milena i Dragan venčali su se na Vračaru i to usred snimanja filma. Zamolili su reditelja da kratko odu na pauzu, jer su umorni i iskoristili to da odu u opštinu, zajedno sa kumom Sekom Sablić.

Nastavila je da niže uspehe pa je za film “Voda nešto nosi” 1978. godine dobila nagradu “Zlatni David” kao najbolja evropska glumica.

Sa nepunih četrdeset godina ostvarila je još jedno priznanje – bila je dobitnica Kanske filmske nagrade za ulogu Kaće u filmu “Poseban tretman” režisera Gorana Paskaljevića. Taj film bio je nominovan i za Zlatni globus u kategoriji stranog filma.

Milenin privatni život u vrlo maloj meri je dostupan javnosti. Jedna od zanimljivosti je da je Milena “izbačena” sa Akademije umjetnosti, jer je zbog snimanja filma bila odsutna više od mesec dana. Iako je profesorica Ognjenka Milićević kasnije molila da se vrati, Milena je prema sopstvenim rečima “upala u mašineriju zvanu film” te je u tom periodu snimala tri filma godišnje, a paralelno redovno igrala predstave u Ateljeu 212.

Ona i Dragan često su se sretali na daskama koje život znače, ali i na malim ekranima. Ipak, zajedničko pojavljivanje koje im je donelo rekordnu gledanost je ono u igranom filmu “Zona Zamfirova”, 2002. godine, a pod rediteljskom palicom Zdravka Šotre. Hadži Zamfira i Tašanu u bioskopima je pogledalo više od milion i dvesta hiljada gledalaca što ovaj film čini najgledanijim srpskim filmom ikada.

Milena je u svojoj dugoj karijeri ostvarila više od devedeset uloga, a u skoro pedeset filmova glumila je glavnu ulogu.

Nakon skoro četiri decenije zajedničkog života i velike ljubavi kojoj su se mnogi divili, Dragan Nikolić je preminuo 2016. godine. Heroina regionalne glumačke scene, Milena, ostala je bez svog ličnog heroja. Bili su najpoznatiji glumački, ali i ljubavni par bivše Jugoslavije i uvijek su pronalazili savršenu meru kada je u pitanju deljenje intime – taman toliko da svi vide, a opet ne previše, kako bi uspeli da zadrže ono najlepše za sebe.

Izvor: Lola